विपत्तिमा पनि

विपत्तिमा पनि

विपत्तिमा पनि तिम्रो चुरीफुरी सकिएन,

भ्रष्टाचारजन्य प्रवृत्ति रोकिएन,

न्याय र नैतिकताको त कुरै नगरौ,

शासक र शोषकको संस्कार गएन,

सेवक बन्ने चाहना त भएन भएन,

मैं हूं भन्ने तिम्रो हुङ्कार समेत गएन,

केही नहुने र कोही नहुनेको मन रुंदा

बाझो खेत बारी देख्दा,

तिमीलाइ चसक्क नि भएन,

निर्मम तिम्रो त्यो मन र कार्यशैली,

यस्तो विपत्तिमा नि बदलिएन ।।।

सत्ता र शक्तिको

आसक्तिले बाहिर निस्कन नदिदा,

म बाट हामी को संस्कार विकास भएन,

“सबैको लागि हामी” भन्ने भाव अभै झल्किएन,

विश्वव्यापी यो विपत्तिले तिमीलाइ

सुध्रिने मौका दिंदा पनि,

तिम्रो चुरीफुरी अभै सकिएन,

सुध्रिने छांटकांट पनि देखिएन।।।