“आमा”

“आमा”
पुछेर चिसा परेली
रुदा हास्न सिकाउनु भो
बसेर आफू भोकै
मलाई भोक लाग्दा
खाना खुवाउनु भो।
आमा!रचेर यो सुन्दर
सिर्जना अलप हुनु भो
सपनीमा मात्र भेट हुने
कस्तो ममता हो यो।।

न श्रृङ्गार गर्न सके।
न स्याहार गर्न सके।
मैले आफ्नो परिश्रमले
न हजुरको मुहारमा
खुशी छर्न सके।।।
पल्टेर हजुरको काखमा
दुखाईमा मलम लगाई
धीत मर्ने गरि रोएर
न यो मनको ब्यथा
सुनाउन नै सके।।
आमा! बनाएर गुड
आहार लिन गएको
चरी झै छोडी जानु भो।।

बनाएर सफल ब्यक्ति
देखाएर गन्तव्य हजुरले
गोडमेल गरेर रहर
फुलाएर प्रेमपुस्प हजुरले
सुबास छरेको हेर्ने बेला
जीवन नै समर्पण गर्नुपर्यो
सम्झिएर ममता अब
बाकी जीवन जिउनु छ
बेला-बेलामा यादमा
दुख्ने मुटु सिउनु छ।।
आमा!अब त सपनामा
मात्र हजुरसंग भेट हुनु छ।।