ह्याप्पी मदर्स डे मामु

कुरा थियो त्यो रातको जुन दिन म मेरो कोठामा डराउदै सुति रहेको थिए। अचानक आखामा कालो पर्छाया देखियो अनि मैले सोधे को हौ तिमी? र पर्छाया ले भन्यो म को हो किन चाहियो तलाई यति मात्र भन्छु म कि मे तेरो आमा लाई लिन आएको हु, म अत्तालिए, चिच्चाए र गह भरी आँसु आयो। अनि मैले त्यो पर्छाया सङ एउटा सर्त राख्ने बिचार गरे र भने, बरु मलाई लैजाउ न ल तर मेरो आमाको लागि त्यस्तो सोच्न पाउदैनौ । पर्छायाले जबाफ दियो, आउन त म तलाईनै लिन आएको हो तर त भन्दा अगाडि तेरो आमा सङ भेट भयो र यो सर्त त आमाले राखी सक्नु भएको छ।
अब त म छागाबाट खसेझै भएर त्यही बेहोस भए। जुन चिजमा मन रमाउन गाह्रो मान्छ त्यो चिज पाउन र जोगाउन सजिलो हुन्छ र जुन चिज मा मन रमाउन सजिलो हुन्छ त्यो चिज पाउन अक्सर गाह्रो हुने रहेछ। मत बादल सङ मलाई दाज्न पुगेछु, र थाहा भयो हामी उस्तै रहेछौं: उ पनि आकाश थाम्न नसकेर बर्सात गराउदो रहेछ, मेरो मन पिडा थाम्न नसकेर अनि आँसु बगाउँदो रहेछ।
लाग्छ मलाई आमाले मेरो लागि मात्रै हैन धेरैका लागि धेरै ठाउँ लिन सक्छिन तर आमा, यस दुनियामा आमाको ठाउँ कसैले लिन सक्दैन। प्यारी आमा, म छु जस्तो लागेको दिन होस या कुनै अफ्ट्यारोमा, तिमिलाई सम्झिन्छु र म मर्छु जस्तो लागेको दिन पनि म तिमिलाई नै सम्झिन्छु।
सबैको भग्यमा ‘आमा’ लेखिएको हुदैन। त्यसैले आमालाई पुज्नुस मन नदुखाउनुस । किनकि जस्को भग्यमा आमा हुनुहुन्न नि उहाहरुले सोच्नु हुन्छ कि आफ्नो बन्द अनि सुनसान कोठाको भित्तामा झुन्डाईएको माला सहित आफ्नी आमाको तस्बिरले भएपनी भन्दिए हुन्थ्यो नि “बाबू खाना खान आइजा” भनेर। आमा नहुने ले यस्तो सोचाइ राख्छन् हुनेका लागि बृद्धा आश्रम, गलत हो आमाहरुले बाटो बिराउदैनन भन्ने कुरा… नत्र आमाहरुले बृद्धा आश्रम गन्तव्य कहाँ राखेका हुन्छन र। ह्याप्पी मदर्स डे मामु